ถ้าหากว่าเรากำลังอยู่ในช่วงของการเริ่มต้นนั่งสมาธิ
แล้วมีความฟุ้งขึ้นมา
นั่นไม่ใช่ปัญหา
แต่เป็นเรื่องปกติของทุกคน!
ถ้าใครเริ่มนั่งสมาธิแล้วไม่มีความฟุ้งเลย
นั่นถึงจะเรียกว่าเป็นความผิดปกติ
ถึงแม้ว่าจะเป็นความผิดปกติด้านดีก็ตามแต่
ธรรมชาติของความไม่รู้และความเข้าใจผิด
จะสั่งให้คุณบังคับตัวเองว่า จงหยุดฟุ้งซ่าน
จงเก่ง จงเจ๋ง จงแน่วนิ่งอยู่กับความสงบ
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
#อย่าอยากหายฟุ้งซ่าน
การบังคับตัวเองทั้งที่ไม่พร้อม
คือการเพิ่มความฟุ้งซ่าน
ไม่ใช่การลดความฟุ้งซ่าน
ยิ่งอยากเท่าไหร่ ยิ่งฟุ้งเท่านั้น
ตั้งใจไว้เลยว่า นั่งสมาธิคราวนี้
เราจะ ‘ไม่มาเอาความสงบ!’
แต่มาเอาความรู้แจ้งเห็นจริงว่า
ความฟุ้งซ่านแสดงความไม่เที่ยงให้ดูอย่างไร
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
#ให้เห็นความไม่เที่ยงของความฟุ้งซ่าน
วิธีที่จะต้อนรับขับสู้กับความฟุ้งซ่าน
ที่มีเข้ามาอยู่เรื่อยๆในช่วงเริ่มนั่งสมาธิ
ก็คือ ให้เราเห็นความไม่เที่ยงของความฟุ้งซ่าน
ความฟุ้งซ่านไม่หายไปนะ
มันจะอยู่อย่างนั้นแหละ
แต่ว่าก็จะมีช่วง มีจังหวะเว้นวรรค
ลองเปรียบเทียบดูว่า
ระลอกลมหายใจนี้ มันฟุ้งซ่านจัดนะ
ลมหายใจต่อไป ความฟุ้งซ่าน
ยังระดับเท่าเดิม
หรือว่าลดระดับลง
หรือว่าทวีตัวเพิ่มขึ้นนะ
สมาธิที่เกิดขึ้น
จะเป็นสมาธิที่ยืนอยู่บนฐานของปัญญาแบบพุทธ
หรือที่เรียกกันว่า พุทธิปัญญา
ถ้าหากว่าเราตั้งเข็มทิศไว้อย่างนี้
ใจจะมีความพอใจยินดี เมื่อสามารถเห็น
ความไม่เที่ยงของความฟุ้งซ่าน
ในแต่ระลอกของลมหายใจ
นั่งแล้วรู้สึกว่า
ทั้งๆที่ความฟุ้งซ่านยังอยู่
แต่จิตใจมันสงบเยือกเย็นลง
เป็นรสชาติแปลกใหม่ในการนั่งสมาธิ
แล้วจะเกิดความพึงพอใจที่จะกลับมานั่งสมาธิอีก!
Credit : ดังตฤณ
